อุกาสะ ข้าพเจ้าขอกราบวันทนา ประนมนิ้วหัตถาขึ้นเหนือเศียร ต่างรัตนประทีป
ธูปเทียน แก้วเจ็ดประการ และโกสุมสุมาลย์ประทุมชาติ อันโชติช่วงช่อชั้น
วิจิตรแจ่มจำรัสสุนทโรภาส ด้วยเมื่อ องค์สมเด็จพระบรมโลกนาถศาสดาจารย์
ญาณสัพพัญญบรมครูเจ้า เสด็จเข้าสู่พระปรินิพพาน พระองค์ทรงประดิษฐาน
พระบรมสารีริกธาตุ ไว้สิริพระบรมธาตุทั้งหลายน้อยใหญ่ตวง ได้สิบหกทะนานทอง
พระรากขวัญทั้งสอง พระเขี้ยวแก้วสี่ กับพระศรีอุณหิสหนึ่ง นับรวมกันได้ครบ
เป็นเจ็ดองค์ นี้ แลคงความสภาวะเดิม อันจะแหลกลาญ ด้วยเพลิงสังหารนั้นหามิได้
แต่พระอัฐิน้อยใหญ่ทั้งหลายนั้นไซร้ พลันเพลิงไหม้สังหารละเอียดลง
ยังคงแต่ พระบรมสารีริกธาตุสามสถาน ใหญ่น้อยปานกลางมีประมาณต่างกัน
พระบรมธาตุ ขนาดใหญ่นั้น มีประมาณเท่าเมล็ดถั่วหัก
ตักตวงได้ห้าทะนาน ทรงพระบวรสัณฐาน ประมาณแม้นเหมือนหนึ่งพรรณทองอุไร
พระบรมธาตุขนาดกลางนั้นไซร้ มีประมาณเท่าเมล็ดข้าวสารหัก ตักตวงได้ห้าทะนาน
ทรงพระบวรสัณฐาน ประมาณเหมือน พรรณแววแก้วผลึกอันเลื่อนลอย พระบรมธาตุขนาดน้อย
ประมาณแม้นเท่าเมล็ดพรรณผักกาด ตวงได้หกทะนาน ทรงพระบวรสัณฐาน
ดังพรรณสีดอกบุปผชาติพิกุลอดุลย์ใสสี พระบรมสารีริกธาตุทั้งหลายนี้

หมู่มนุษย์แลเทวะนิกรอมรอินทร์พรหมภิรมย์ พากันเชิญเสด็จไปประดิษฐานรักษาไว้
พระบรมธาตุองค์ใหญ่ คือพระรากขวัญซ้าย สถิตอยู่ชั้นพรหมา พระรากขวัญเบื้องขวากับ
พระนลาตะอุณหิสเสด็จสถิตอยู่ เมืองอนุราธสิงหฬ พระเขี้ยวแก้วขวาเบื้องบนนั้นสถิตอยู่
ดาวดึงสาสวรรค์ พระเขี้ยวแก้วเบื้องล่างนั้นสถิตอยู่ เกาะแก้วลังกาสิงหล
พระเขี้ยวแก้วเบื้องบน อยู่เมืองคันธารวิไสย พระเขี้ยวแก้วซ้ายเบื้องล่างนั้นไซร้
สถิตอยู่เมืองนาคสถาน แต่พระบรมสารีริกธาตุทั้งสิบหกทะนานนั้น ประดิษฐานไว้ใน
แผ่นพื้นภูมิภาคแห่งนครทั้งแปด คือเมืองราชคฤหบุรี เมืองเวสาลีสวัสดิ์ เมืองกบิลพัสดุ์มหานคร
เมืองอัลปะกะบุรีรมย์ แลบ้านพราหมณ์นิคมเขตต์ เมืองเทวะทะหะประเทศ เมืองปาวายะบุรินทร์
แลเมืองนครโกสินรายณ์ พระเกสา โลมา นะขา ทันตา ทั้งหลาย
เรียงรายประดิษฐานอยู่ทุกทิศ ทั่วทั้งจักรวาล ฝ่ายพระพุทธบริขาร
คือบาตรแลจีวรท่อนผ้าสันถัตรัดประคตใน สมุกเหล็กไฟ
กล่องเข็ม ผ้ากรองน้ำ ธะมะการก วัสสิกะสาฎกผ้าชุบสรงหนังนิสิทน์ มีดโกน
ถลกบาตรเครื่องลาดแท่น พระบรรทม ลูกดาลทอง ฉลองพระบาทธาตุบริขารทั้งหลาย
องค์ขัติยาธิบดี พราหมณ์มหาศาล ผู้เลื่อมใสกมลมาลย์ ประกอบไปด้วยศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง
ได้อัญเชิญ พระบรมธาตุบริขาร สิบหกสิ่งนี้ ไปประดิษฐานไว้ทั้งสิบเมือง
ต่างกระทำ สักการ บูชารุ่งเรือง เห็นปรากฏ " กายพนธนํ" พระพุทธรัดประคต
อยู่ ณ เมือง เทวะทะหะราฐ "ปตโต" บาตรอยู่เมืองอนุราธสิงหลทวีปลังกา "อุทกสาฏกํ" ผ้าชุบสรงสถิตอยู่ ณ เมืองปัญจาละนคร "จีวรํ" ผ้าจีวร อยู่เมืองพันทะวิไสย "หรนี" สมุกเหล็กไฟอยู่เมืองตักสิลา "วาสีสูจิฆรํ" มีดโกนแลกล่องเข็มประดิษฐาน อยู่เมืองอินทะปัตถะไหศวรรย์ "จมมํ" หนังนิสิทน์ สันถัตสถิตอยู่เมืองคันธาระราฐ "ถวิกา" ถลกบาตรแลเครื่องลาดที่บรรทม ลูกดาลทองฉลองพระบาททั้งคู่
อยู่บ้านอุสิระคาม ยังพระธาตุบริขารอื่นอีกหกสิ่ง คือ
พระอังคาร ถ่านเถ้า เสาเชิงตะกอนนั้น สถิตอยู่ ณ เมืองโมรียะประเทศ จุฬามุนีบรมเกศธาตุ
ประดิษฐานอยู่ ดาวดึงสาสวรรค์ "กาสายวตถํ" ผ้าทรงนั้นอยู่ ณ ชั้นพรหมา
"สุวณณโทณํ" ทะนานทองที่ตวงพระบรมสารีริกธาตุ สถิตอยู่

นครโกสินารายณ์รัตนมไหศวรรย์ พระบรมธาตุทั้งยี่สิบสองประการนั้น
ทรงพระคุณเป็นอันยิ่ง พระองค์ทรงอนุญาตประทานไว้ทุกสิ่งด้วยมหากรุณา
หวังพระทัย เพื่อจะให้เป็นที่สักการบูชา เกิดผลานิสงส์อันเป็นสวัสดิมงคล แก่ผู้เทพามนุษย์
กว่าจะยุติสิ้นสุดพระพุทธศาสนา ครั้นกาลล่วงนานมาในห้าพันปี พระบรมธาตุทั้งหลายนี้
เสด็จไปสู่ลังกาเกาะ เพื่อที่จะทรงสงเคราะห์ชาวสิงหล ให้เกิดสวัสดิมงคล
ด้วยการทำสักการบูชาพระคุณ เมื่อถึงกาลพระพุทธศาสนาใกล้จะสิ้นสูญ
ครบจำนวนถ้วนห้าพันปี พระบรมธาตุทั้งหลายนี้ จะเสด็จไปสู่ที่พระเจดีย์ฐาน
ดำรงอยู่โดยจำเนียรกาล บ มิได้คลาด ครั้นถึง พระพุทธศักราชล่วง
สี่พันเก้าร้อย เก้าสิบเก้าพรรษาเศษสังขยาเดือนล่วง ได้สิบเอ็ดเดือนกับยี่สิบสองวัน
วันพฤหัสบดี เดือนหกขึ้นเก้าค่ำ คิมหันตฤดู ปีชวดนักษัตรอัฐศก เวลารุ่งอรุโณทัย
พระบรมสารีริกธาตุ ทั้งหลายนี้ไซร้ จะเสด็จไปสู่ สถานที่สันนิบาตมิทันนาน
ทรงทำยมกปาฏิหาริย์ ด้วยพุทธฤทธิ์อันพิเศษ บังเกิดเป็นพระพุทธนิเวศน์
แลพระพุทธวรกายสูงได้ สิบแปดศอก เปล่งพระรัศมีออก สิบหกประการ
มีพระบวรสัณฐานวิจิตรจำรัสศรีสุนทโรภาส ทรงพระศิริวิลาสอันเพริศแพร้ว
ดวงพระพักตร์ผุดผ่องแผ้วดังสีสุวรรณทองแท่งธรรมชาติ พระรูปองค์สมเด็จ
พระบรมโลกนาถ เสด็จขึ้นสถิตนั่งเหนือรัตนบัลลังก์อาสน์ ทรงพระสมาธิมั่น
ในควงต้นไม้พระศรีมหาโพธิ์ ทรงกระทำยมกปาฏิหาริย์โปรดสัตว์
คนธรรพม์เทวะนิกรอมรฤาษีสิทธิ์พิทยาธรกิน นรนาคราชทั้งหมู่อสุระเดียรดาษนังแน่น
เหนือพื้นแผ่นพสุธา สตตาหํ ทรงตรัส พระธรรมเทศนา โปรดสัตว์อีกเจ็ดวัน
ในครั้งนั้น ได้สี่อสงไขย สองล้านสามแสน หกสิบเจ็ดพันโกฏิ แล้วพระเตโชธาตุ
ก็พวยพุ่งรุ่งโรจน์โชตนาการสังหาร พระบวรพุทธสรีรธาตุให้สิ้นสุด ในวันพุธเดือนหก

ขึ้นสิบค่ำปีชวด นักษัตรอัฐศก พระพุทธศาสนา ก็บรรจบครบจำนวนถ้วน ห้าพันพรรษา

อหํ วนทามิ ธาตุโย ข้าพเจ้าขอน้อมนมัสการพระบรมสารีริกธาตุทั้งหลาย
ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น,
อหํ วนทามิ สพพโส ข้าพเจ้าขอนมัสการองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น ด้วย